دلنوشته های مهرداد اکبری

................... همه چیز گرون ؛ همه چیز، به جز جان آدمی!.مرا ز بادهٔ نوشین نمی‌گشاید دل که مِی به گرمی آغوش یار باید و نیسترهی معیری . درود بر شما... گرانی بیداد می‌کند و چقدر فقر اقتصادی زندگی را سخت و غیر تحمل میکند ...واووووووو مردم از این همه گرونی واقعا چی می کشند؟.همه چیز گرون ... همه چیز... به جززندگی و حیات آدمی... تنها چیزی که دراین مملکت دراین 50 سال گذشته ... ارزون ومفت شده .. جان انسان است ..ونه تنها دراین پنجاه سال گذشته ..که درطول تاریخ جان انسان ایرانی همیشه ارزون بوده وهست .. ...هرحکومتی هم از راه می رسد ... بایک امر ونهی ساده ... جان انسان هارا به راحتی اب خوردن خطر می اندازد... به همین سادگی ...وما مدت هااست که درکنار این گونه تهدیدها و تهمت ها و تجاوزها به حریم انسان و زندگی در این جامعه داریم نفس می کشیم و زندگی می کنیم ... زندگی که چه عرض کنم ... نوعی زنده موندن اضطراری!!! ... وقتی دریک جامعه حقوق انسان در همه چیز نادیده گرفته شود...وقتی قانون حاکم نباشد..وقتی قانونی هم که هست به درد نخورد... ان جامعه مطمئنا جامعه ای بیمار و مسموم است ... با اسمانی الوده و مسموم تر... درچنین شهرو روستائی چگونه می شود واقعا زندگی کرد؟....این قدرزخم و فشارزندگی بیشترشده که حتی می و دمنونش هم کارسازنیست ... به قول شهریار... ای غم بگو ازدست تو آخر کجا باید شدن ... درگوشه ی میخانه هم ما را تو پیدا می کنی ؟... که البته در ایران فعلی , ...ادامه مطلب