دلنوشته های مهرداد اکبری

... شعری که از تذکرة عرفات نقل می کنیم یکی از موارد نادری است که آثار خشم و بغض تاریخی زنِ ایرانی را برای آیندگان حفظ کرده است. شاعره‌ای که این شعر را خطاب به همسر ستمکار خود سروده است «منیژة قاینی خراسانی» نام داشته و در اواخر قرن دهم و اوایل قرن یازدهم می‌زیسته‌است، صاحب فرزندانی هم بوده‌است که بعضی از آن‌ها در هند زندگی می‌کرده‌اند و تقی‌الدین اوحد بلیانی(973- 1040) یکی از ایشان را دیده بوده‌است و می‌گوید: « پسر او بالفعل در هند است» در هنگامِ غضب و نزاع به شوهر خود خوانده‌است:طلاق از تو گیرم تو را رَد کنمبه کوری چشمت دو شوهر کنمیکی اَمرَدِ تازۀ نو جوان (1)دویم ظالمی تُرکمانی عَوان(2)به آن نوجوان عیش و عشرت کنمبه آن تُرکمانت حوالت کنم.در شرایط زندگی آن روزگار، چه به شوخی و چه به جدّی، چنین سخنی از زنی بسیار شگفت آور است و از شجاعت و بی باکی او حکایت دارد. کدام زنِ فمینیست آمریکائی امروز می‌تواند بدین گونه سخن بگوید؟ از این شاعره شعرهای دیگر نیز در تذکره‌ها نقل شده‌است که از ذوق و توانائی هنری او حکایت می کند. از جمله:خواهم که بر آن سینه نهم سینة خود راتا دل به تو گوید غمُ دیرینة خود راگر باده خورَد زاهدِ خود بین شب جمعهخمخانه کند مسجدِ آدینة خود راـــــــــــــــــــــــــــــــــــــ1- امرد: جوان موی بر رخسار نرسته2- عوان: در این‌جا کسی که در خدمت دولت است و ظلم پیشه، و بی پروا....نقل از کتاب: با چراغ و آینه.....شفیعی کدکنی نشابوری + نوشته شده در ساعت توسط مهرداد اکبری  |  بخوانید, ...ادامه مطلب

می گویند :باران رحمت استبرای خانه ای كه سقف داردیا بهتر بگویمبرای کسی که خانه ای و يا خانه ای كه كسی را دارد!در اين خشم زمين کدام سقف پناهت میشود تا تماشای بخشش آسمان دلگرمتکند؟مهرداد اکبریبرچسب‌ها: یادداشت, خشم زمین, مهرداد اکبریLet's block ads! بخوانید, ...ادامه مطلب