دلنوشته های مهرداد اکبری

داستان شنگول و منگول یا همان "بز بز قندی" را که همگی ما خوانده و شنیده‌ایم ، یک داستان بین‌المللی است . قدمت این داستانِ ساده و بی‌نظیر معلوم نیست و هیچکس دقیقا نمی‌داند ایده این قصه برای اولین بار در ذهن چه کسی شکل گرفت . روایت‌هایی از انتساب این داستان به فرهنگهای مختلف آسیایی و اروپایی وجود دارد . اما هیچ مستند و قطعیتی بر آن روایات نافذ نیست . جدا از تفاوتهای مختصری که در نام شخصیتها و متن این داستان در روایت‌های فارسی ، روسی یا آلمانی آن وجود دارد ، آنچه جالب است ، ایده و محتوای پندآموز آن است که به ساده ترین و زیباترین فرم ممکن به ظهور رسیده است . داستان، درباره چند بزغاله است که بدون حضور مادر در خانه مانده‌اند و گرگی در پشت درب خانه ، خود را بجای مادرشان جا می‌زند و از آنها می‌خواهد که در را برایش باز کنند تا "قاقا‌لی‌لی" که برایشان آورده را به آنها بدهد و برای اثبات ادعایش ، مکارانه ، دست خود را با آرد سفید می‌کند . بزغاله‌ها پنجه‌ی سفید را می‌بینند و فریب می‌خورند . در را باز می‌کنند و جز یکی ، بقیه طعمه گرگ می‌شوند . در آخر، مادر بزها بازمی‌گردد و جریان را از بزغاله پنهان شده می‌شنود و طی ماجراهایی انتقام می‌گیرد .محورِ محتوای داستان "بز بز قندی" ، هشدار و زنهار در برابر سطحی نگری ، زودباوری ، ساده‌انگاری و عاقبت مهلک آن است و هدف از تعریف این قصه برای کودکان ، تحذیر آنان از گول خوردن و ساده‌لوحی است . حالا سوال اینجاست که ما ، در جغرافیایی که آن را "خانه" می‌دانیم ، تا چه اندازه پند و هشدار این داستان مشهور را دریافت کرده و بکار بسته‌ایم ؟ تا چه اندازه ساده‌لوح بوده‌ایم و تا چه حد دشمن درنده و مکار را به مرزهای جغرافیایی و ذهنی‌مان راه داده‌ایم . دشمنان گرگ‌ص, ...ادامه مطلب