دلنوشته های مهرداد اکبری

سمفونی عشقبا چهره ی اسارت، در پنجه ی قدرتانباشته از خشم و فریاد سوزنده در گلوزخمی ز هراسِ جلادان گستاخدر جدالِ خوف انگیز نورو تاریکیدر چار دیوارِ سلول غبار گرفتههمنشین میله و، جنونِ نوشته هایِ دیوارکه نجوا می کند در سکوت، فریادِ فتح راکه تک تکِ واژه های نقش بستهبر چار دیوارِ این محبسسخن از کابوسِ سهمناکِ داغ می گویدو درفشِ جلادوسعتِ آسمان، از دریچه ی کوتاهِ نگاه منکوچک است و محدوداما دروازه های اندیشهگسترده و باز است برای پرواززهی خیالِ باطل، ای بداندیش مایوسکه با وحشت و تهدیدفریادهای عاصی مرا خاموش کنیدر ابتذال حضورتودر تاراجِ پیکرِ پر جراحت منسمفونی عشق برپا می کنمبا سر انگشتانِ مجروح خودتا آوای تعلیمِ رهایی رابه گوش جوانه های بی پروا، برسانمتا زوزه های هراسان تودر غوغای صدایِ استقامت من، گم شودعمرت رو به تباهی است، ای سیاه اندیشهکه ما برپاییمهرچند بر زمین، میخکوب شده باشیم. + نوشته شده در ساعت توسط مهرداد اکبری  |  بخوانید, ...ادامه مطلب