پنجره

باد در پنجر ه ها می خواند

به تو می گویم

تو ای سوخته بر صخره ی شب
باغ ها سوخته اند
باد در پنجره و ها می خواند

تو از آن پنجره ی دودآلود
که بر آن باران برگ فرو می ریزد
دست هایت را تا پنجره ی سوخته ام جاری کن

باد در پنجره ها می خواند
و گلِ ماه بر این دشت غریب
روی عریانی پائیز بلند
نعش لرزان درختان را می آراید
دست هایت را تا پنجره ی سوخته ام جاری کن
فصل گل می گذرد
فصل یخ می آید

مهرداد اکبری

دلنوشته های مهرداد اکبری...