تنهایی پشت دیوار

نوجوان که بودم وقتی از جلوی خانه‌ها رد می‌شدم و بوی غذایشان در مشامم می‌پیچید یا صدای خنده و صحبت‌شان را می‌شنیدم با خودم فکر می‌کردم چقدر خانواده خوشبخت پشت این دیوار‌هاست. مدتی گذشت تا فهمیدم که دیوارها هم می‌توانند خوشبختی‌ها را پشت خود پنهان کنند و هم بدبختی‌ها را. حالا فکر می‌کنم دیوار‌ها بیشتر تنهایی‌ها را پشت خود پنهان می‌کنند. برای همین است که اینهمه اشتیاق به دوستی در میان ما وجود دارد. آیا ارسطو راست می‌گفت که «دوستان من دوست وجود ندارد»؟ در هر حال هنوز هم بو‌ها و صداهایی که از پشت دیوارها می‌آید مرا به خود جذب می‌کنند. پشت دیوارها زندگی می‌بینم و گاه این حس زندگی در دل بی نشاطم نشاط می‌آفریند.