آرام آرام

به یاد می آورم:
پلک های گشوده ی نرگس و نسترن
آواز چکاوک و چلچله
رنگ زنبق و آلاله
طعم ریواس و رازیانه ، قد کشیدن نیلوفر آبی را...
من آرام'>آرام آرام خاطرات خفته را
با یاد تو بیدار می کنم
حالا تو، نرگس من
دختر بالنده ی بلور و کهربا!
تو نیز مرا به یاد آر
ورنه از لفظ تنهایی ، تنهاترم.

✍️مهرداد اکبری