عشق

آدم محنت کشیده، زود گریان می شود
گوشه ای پژمرده و،سردرگریبان می شود

هیچ مهری، هیچ لطفی را نمی خواهد دگر
بی سبب دلگیر، از این و هم از آن می شود

بعد هر سختی، خداوندا تو خود فرموده ای
روزگار راحتی، پس کی نمایان می شود؟

گریه ی پنهانی ام، تقصیر من هرگز نبود
قلب وقتی بشکند، آدم پریشان می شود

شک ندارم، آخر این دیوار غم خواهد شکست
میرسد روزی که دنیایم گلستان می شود

بی پناهی های ما، از درد تنها بودن است
زخم های ما فقط با عشق درمان می شود

برچسب‌ها: یادداشت شعرِ, عشق دلنوشته های مهرداد اکبری...