درباره سن ریو

* خوانش یک سن‌ریو‌ی شگفت‌انگیز :

"یکی چتر
آنکه عاشق‌تر
خیس‌تر !"

* درباره‌ی "سن‌ریو" :

«...سن‌ریو ، گونه‌ای هایکوی هفده‌ هجایی است که "کارای سن‌ریو"ی ژاپنی ( ۱۷۹۰/ ۱۷۱۸ ) میلادی بنیانگذار آن بوده و بنام خود او شناخته است . سن‌ریو ، قید و بندهای هایکوی کلاسیک را ندارد و از رعایت "سکوت‌واژه" و‌ "فصل‌واژه" آزاد است . بدیهی است اگر سن‌ریو نویسی ، سن‌ریویی بنویسد که دارای سکوت‌واژه و فصل واژه هم باشد خطایی مرتکب نشده اگر که مخاطب را قانع کند آنچه نوشته یک سن‌ریوی موفق‌است . اما عنصر "وابی‌سابی"( wabi_sabi ) که به‌گونه‌ای شگرف بنمایه‌ی هنر ژاپنی است باید در هر آفرینش هنری ، ادبی مستتر باشد تا روح جاودانگی و ماندگاری بدان بخشد . برخی محققان عرصه‌ی هایکو (وابی سابی) را دومقوله‌ی جدا از هم ندانسته بل این‌دو را در کنار هم مورد بحث قرار داده‌اند بنمایه‌ی زیبایی‌شناسیک وابی‌سابی ، ناهمگونی ، درشتی ، سادگی ، فقر ، فروتنی‌ و القای فرایندهای طبیعی است ، اگر شئی یا حالتی و در مبحث هنری ، اثری بتواند در مخاطب یک نوع حس آرامش و شوق و شیفته‌گی معنوی ایجاد کند می‌توان گفتن که آن مقوله یا اثر پدید‌آمده از عنصر وابی‌سابی برخوردار است .
سن‌ریو بیشتر ار زبان محاوره و گفت و گوهای عادی و روز مره بهره می‌برد و عواطف انسانی ، ناتوانی آدمی و حالات فردی و اجتماعی بشری را با طنز و هزل درهم می‌آمیزد. سن‌ریو از دل "هایکای نورنگا"بیرون آمده و در چهارده و هفده هجا نوشته می‌شود ، بعدها آنگاه که هایکو هویت خود را از "تانکا" جدا کرد سن‌ریوی هفده هجایی هم هویت خود را از "تانکا" جدا کرد و هویت مستقل خود را بیشتر شناساند . برای نمونه این چهار سن‌ریو را بخوانید که دو سن‌ریوی نخست از "کارای سن‌ریو" و دو دیگر از سن‌ریو نویسان دیگر و نکته‌ی شگفت آنکه هر آنچه امروزه از سن‌ریو‌های از نویسندگان دیگر و شناخته نشده در دسترس ماست بهترین و اثرگذارترین بوده‌اند . این دو سن‌ریو ، از کارای سن‌ریو :

"اهل ده
باخبرند
الا شوهر !"

"سالک ذن
می‌جورد شپش‌هایش
پس از مراقبه !"

و این‌‌ هم آن دو سن‌ریوی بهترین و اثرگذارترین از نویسنده دیگر :

"شب عید
میان شلوار نو
نخستین گوز "

"اسبی مشهور
از یادها رفته
در باغ وحش !"