41 سال

۴۱ ساله حالمون بده
۴۱ ساله همش غر می زنیم و روی زندگی نکبت بار یه جامعه نشسته ایم و گریه می کنیم!  
۴۱ سال شعر گفتیم
آواز خواندیم 
رررررقصیدیم!! 
واووووو!!
اهووووم!

۴۱ ساله  که دگمه های پیراهن هامان را برایشان باززززز     کردیم!
معشوقه ی استبداد و پول شدیم
رفتیم زیر تیغ جراحی
تن را نو‌کردیم و روح را آواره 
لب را انجاینایی کردیم اما بستیم 
۴۱ ساله به سفر های ترکیه ، قبرس، دبی    دل خوش کردیم
با عکس های سلفی از منازه هایی که از خون ملت ما بنا شده!  
حالا
کنار کرونا می رقصیم!!!! 

یکی گفت خاک کربلا بخور امنی
یکی گفت شاد باش و انرژی مثبت جواب می دهد!
لیسیدند مقبره ی امامان را 
کنار جنازه  های بی زبان 

بوم بوم بوم
پرواز   ۷۵۲ فراموش
دکتر می نویسد  دل نوشته هایش را
جای خالی پریسا و ریرا را
خونی که می چکد از جیگرش
روی  ویرانه های قلب هامان
ما گریه می کنیم 
اعدام ها  ی همین دیروز ! 
آبان ماه 
تیر ماه
ماه پشت ماه فاجعه
تابستان ۶۷
سال پشت سال فاجعه
انفجار معدن ذغال سنگ 
خاکستر شدن کشتی سانچی 
سیل
زلزله
بی خانمانی
کودکان کار
کرونای خاک برسری
 قبض آب و برق
خانه بمانید!
سفره ی خالی
خانه بمانید !
بی آب و اذوغه
خانه بمانید! 

ندانستیم! 

۴۱ ساله  که مرده ایم و دفن شده ایم در قاب عکس هامان