غلط ننویسیم

در جایی به واژه « شیتیلی» و اصطلاح «نقره داغ» بر خوردم، هر دو را اشتباه و بی جا، یا نابجا بکار برده بودند. در زمان جوانی نسل ما، کسی که قمار راه می انداخت، از قماربازها « شیتیلی» می گرفت.« حق حساب» در بازار وقتی دکانداری کلاه سر مشتری می گذاشت، یا در معامله ای کلاه سر مشتری می رفت می گفت: « مرا نقره داغ» کردند، گیرم دوستان این اصطلاح رابجای «داغ کردن» یا «داغ زدن» به کار برده بودند, و شیتیلی را بجای رشوه گرفتن. حق بود این چند سطر را زیر مطلب آن «زید» می نوشتم، صداقتش ترسیدم به تراز قبایش بربخورد.