زن، زندگی، آزادی

ای گیسو دراز که افشان مویت کمند شب پرستان است،
ای دوچشم شهلایت کوری جماعتی را روشن بخش ،
اشک چشمانت نوید طغیان رودخانه را دهد،
و پیوستن رودها مسیل آب را جریان دهد،
اندامت در گور نخسبد که هر ناله ات،
بانگ رسای مردمی شود که در عزایت
توسن انقلاب را سراسری کنند
اینک به چشم خویش می بینم که می لرزند
اینک به دیده سر می بینم که نوای مرگشان سرداده شد

الان الویت اول ما شغل‌ و خانواده‌امون نیست الان اولویت ما ایرانه، این وطن که توش بزرگ شدیم و با کوچه‌ها و خیابوناش خاطره داریم. الان اولویت ما ایرانه. نسل ما بهر دلیلی نتونست. تلاشش رو کرد اما به در بسته خورد. جنگ و اختناق و سانسور از ما آدم‌هایی ساخت که مثل شخصیت‌های جادوگر شهر اوز یه خصلت انسانی مثل شجاعت رو ازمون گرفته بودن اما نسل جدید دیگه مثل ما دست‌و‌پا بسته نیست‌. دنیای مجازی طلسم این نسل رو شکست. شجاعت رو بهشون برگردوند. این نسل پرسش‌گره و زیر بار حرف زور نمیره. شما حساب کنید چهل و چهار سال پیش یه سری آدم رفتن و به جمهوری‌اسلامی رای "آری" دادن اگه متوسط سن اون آدم‌ها رو ۳۰ سال بگیریم خیلی‌هاشون دیگه مُردن و نیستن. چرا یه دختر ۱۸ ساله باید تاوان اشتباه یه نسل مُرده رو بده؟ چرا باید از حق‌زندگی و زیستن شایسته محروم بشه؟