نقش عواطف در تصمیمگیری

عواطف برای رفتارهای هوشمندانه ضروری هستند، همانطور که دیلان ایوانز (2002) به نقش «مثبت عواطف» در کنش های انسانی مى پردازد و نظریه تکامل نیز این ایده را اثبات می‌کند که «مزایای داشتن احساسات از معایب آن بیشتر است» (داماسیو، 2000)، درنتيجه بقای آن نسلی تضمین می شود که براساس عواطف به تصمیم گیری در موقعیت ها می پردازد. گرچه براساس اصل ١٧٧ قانون اساسی ایران امکان تغییر در قانون وجود ندارد، مگر با شرایطی که ذکر شده و خود جاى بحث دارد، با اين وجود، بارها همين قانون از سوی مسئولان زیر پا گذاشته شده و به جای عذرخواهی یا کناره گیری، پرسشگران بخاطر علنى كردن خطاى پنهانى مجازات شده اند. در قياس، در ديگر دولت ها وقتی یکی از مسئولان نه تنها بخاطر زیر پا گذاشتن قانون، بلکه به دلیل رفتار عاطفی نامناسب در موقعیتی خاص از قدرت کناره گرفته و از مقام خود استعفا مى دهد، مسلمن منافع ملی را تضمين مى كند. (ر.ک. استعفای بوریس جانسون در ٧ ژوئیه ٢٠٢٢ به دلیل آزردن احساسات مردم درباب عدم صداقتش). از آنجايى كه در اين نظام هرآنچه بقاى نظام را با چالش مواجه مى كند، جرم ناميده مى شود، بايد گفت كه دست كم بى توجهى به عواطف عمومى يكى از مهم ترين جرم هايى است كه از سوى اصحاب نظام رخ داده است!
آنتونیو داماسیو به عنوان عصب‌شناسی که درباره نقش عواطف در تصمیم‌گیری مطالعه می کند، بر این باور است که در مسائل بااهمیت اجتماعی و شخصی، تصمیم های خوب باید بر مبنای عاطفه گرفته شوند. در نتیجه، علاوه بر اتخاذ استراتژی‌های منطقی مانند تحلیل هزینه و سود در هر امری، به نظر می‌رسد برای بقا می بایست به یاری عواطف به همدلی با دیگران و همراهی در یافتن بهترین تصمیم پرداخت. از آنجایی که انسان موجودی اجتماعی است، می بایست برای دستیابی به اهداف خود به همکاری و ارتباط دوجانبه بپردازد. بدين منظور، ابراز عواطف و پاسخ به عواطف دیگری نقش مهمی در هر ارتباط انسانی اعم از رابطه دولت و مردم برعهده دارد. پاسخ همدلانه یعنی، آنچه را که شما حس می‌کنید، من هم احساس می‌کنم و پاسخ همدردانه یعنی، من درد شما را می‌بینم و متعاقبن با شما همدری می‌کنم. هر دوی این پاسخ ها، یعنی ما در یک جامعه هستیم و با یکدیگر در تعامل قرار داریم، چراکه عواطف راهی برای بیان مقاصد و نگرش‌های ما هستند، مردم اغلب با واکنش‌های عاطفی یکدیگر را ارزیابی و از نظر اخلاقی قضاوت می‌کنند. به طور خلاصه‌، عواطف ابزاری برای تعریف و درک خود و دیگران هستند و هر جامعه ای از مجموع انسان هایی شکل می گیرد که همگی متعلق به همان جامعه هستند.