دیگر چه فایده...

فاصله آمد و روزهای نبودنت را به رخم کشید
روزهای با هم بودن مرخصیشان تمام شد!!
همه رفتن ها، آمدند و دعوت کردند مرا به جمعی از شادی های حلق آویز شده
وعده هایمان انقضایشان تمام شد،
خواب ها اعلام اعتصابشان را برای چشم ها ، به سرخیِ پشتِ پلک ها امضا کردند
و کابوس ها در این شب ها ترفیعشان را گرفتند
حقیقت صیدی از خاطرات را بیرون کشید
اما...صدای خنده هایِ غرور،تنِ خاطرات را چه بی رحمانه می کوبید.