حسرت

سرت را بر سینه‌ام بگذار...
می‌شنوی؟
صدایِ گَله‌ای خسته‌ از نفس هایم،
که هر کدام در فرار از حسرت های همیشه ماندگارم؛
چاک خورده و از پا افتاد اند!