تقدیم

در ایران باستان بجای کلمات خانم و آقا که ریشه مغولی دارند، اجداد خوش سلیقه ما به زن، "مِهربانو" می‌گفتند یعنی کسی که مهر خلق میکند و به مرد، "مِهربان" می‌گفتند به معنای نگهبان مهر.
همدیگر رو با این کلمات پرمعنا صدا بزنیم...
"مِهربانو " همسر، مادر، دختر، خواهر، دوست،
"مهربان" همسر، پدر، پسر، برادر، دوست.
حال تو چه مهربانویی یا مهربان، این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات جاری کن تا ریشه عشق سیراب شود.

تقدیم به مهربانوها و مهربان های گرامی.

برچسب‌ها: یادداشت, تقدیم دلنوشته های مهرداد اکبری...